۱۹ خرداد ۹۶ ، ۰۳:۰۳
قانون آنتروپی در سیستم (Entropy)
قانون آنتروپی در سیستم (Entropy)
| لازم به توضیح است که از دیدگاه سیستمی، اعتقاد به یک حالت یا قانون کلى در فرآیند تغییر و تحول در سیستم‌ها وجود دارد. بدین معنى که در کلیه سیستم‌ها (اعم از سیستم‌هاى فیزیکی-مکانیکى سیستم‌هاى زیستى و یا سیستم‌هاى اجتماعی)، اجزاء، عناصر، مواد و انرژى تدریجاً تغییرشکل و تغییر حالت مى‌دهند و با تمایل به بىنظمی، از هم‌پاشیدگى و بى‌تعادلی، به‌سوى تلاشى و نابودى حرکت مى‌کنند. این خصلت عام و قانون کلى در سیستم‌ها را 'آنتروپی' مى‌گویند. |
| طبق اصل دوم ترمودینامیک کلاسیک، یک سیستم بسته که با محیط پیرامون هیچ‌گونه ارتباطى ندارد، در اثر آنتروپى (یعنى قانون رکود و تلاشی) کم‌کم به بىنظمی، بى‌تعادلى و کهولت عناصر متشکله درونى خود دچار شده و (به‌دلیل عدم ارتباط با محیط پیرامون براى تجدید مواد و تأمین انرژی) به سمت تلاشى و نابودى سیر مى‌کند. |
| لیکن سیستم‌هاى باز که با محیط اطراف داراى ارتباط متقابل (داد وستد ماده و انرژی) هستند، کاهش انرژى درونى خود را از محیط اخذ مى‌نمایند و بدین طریق از فروپاشى سیستم‌هاى باز جلوگیرى مى‌گردد. |
| در حقیقت سیستم‌هاى باز در جهت عکس قانون آنتروپى حرکت مى‌کنند و به اصطلاح آنتروپى منفى به‌دست مى‌آورند و به حیات خود ادامه مى‌دهند. |
| در فرآیند داد و ستد ماده و انرژى در سیستم‌هاى باز و محیط اطراف، هر قدر مقدار انرژى داده شده به محیط کمتر از مقدار انرژى باشد که از محیط به‌دست مى‌آورند، با میزان آنتروپى منفى بیشتر، مى‌توانند زمان بیشترى ادمه حیات دهند. این نسبت به استحکام ساختارى سیستم (یعنى روابط پایدار بین عناصر سیستم) از یک سو و کارکرد سیستم از سوى دیگر ارتباط پیدا مى‌کند. |
